Επίπεδο υπερκαταχώρησης

Το επίπεδο αυτό ορίζει αν η καταχώρηση ισάξιων/ισομερών αξιολογήσεων σε μια τάξη θα είναι ισορροπημένη ή όχι. Ο όρος 'ισορροπημενη' σχετίζεται με πόσες φορές η αξιολόγηση μιας εργασίας από τον διδασκόμενο μπορεί να καταχωρηθεί. Όταν το επίπεδο υπερκαταχώρησης είναι ΜΗΔΕΝ, τότε όλες οι αξιολογήσεις μπορούν να κατατεθούν τον ίδιο αριθμό φορών, άρα η καταχώρηση είναι ισορροπημένη. Όταν το επίπεδο υπερκαταχώρησης είναι ΕΝΑ, τότε ορισμένες αξιολογήσεις μπορούν να κατατεθούν μια φορά περισσότερο από άλλες (και κατά συνέπεια ορισμένες άλλες θα καταχωρηθούν μια φορά λιγότερο), άρα η καταχώρηση δε θα είναι ισορροπημένη. Ομοίως, αν το επίπεδο υπερκαταχώρησης είναι ΔΥΟ, τότε έχουμε ακόμη μεγαλύτερη ανισορροπία.

Θεωρητικά, η καταχώρηση ισάξιων/ισομερών αξιολογήσεων πρέπει να είναι ισορροπημένη. Το μειονέκτημα όμως είναι ότι ορισμένοι διδασκόμενοι ίσως έχουν δουλειά που μπορεί να αξιολογηθεί μόνο ΜΕΤΑ την τελική κατάθεση της εργασίας του τελευταίου διδασκόμενου. Τέτοια θέματα λύνονται με το επίπεδο υπερκαταχώρησης να είναι στο ΕΝΑ ή στο ΔΥΟ.

Έτσι, σε πρακτική εργασία όπου ο αριθμός των ισάξιων/ισομερών αξιολογήσεων έχει οριστεί στο 5, και δεν υπάρχει περίπτωση μερικές αξιολογήσεις να γίνουν 4 φορές, άλλες 5 φορές και άλλες 6 φορές, αν το επίπεδο υπερκαταχώρησης γίνει ΕΝΑ (από ΜΗΔΕΝ που είναι η προεπιλογή), τότε η εργασία θα γίνει πιο ομαλά και οι διδασκόμενοι δε θα χρειαστεί να περιμένουν ώσπου (όλοι) οι άλλοι να καταθέσουν τη δουλειά τους.